ავტორი: მერაბ მამარდაშვილი მთარგმნელი : დიმიტრი უჩანეიშვილი წინამდებარე წიგნს საფუძვლად უდევს მერაბ მამარდაშვილის მიერ 1981 წლის იანვარსა და თებერვალში წაკითხული ლექციების კურსი „ზოგადი და პედაგოგიური ფსიქოლოგიის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში“ (მოსკოვი), რაც იმ დროის მნიშვნელოვან ინტელექტუალურ მოვლენად იქცა. ზოგადიდან დაწყებული, ადამიანის ბუნების, დეკარტის ბუნების გავლით, მერაბ მამარდაშვილი მსჯელობს და ცდილობს გაიგოს, ჩაწვდეს თავისი (როგორც პიროვნების) არსს და მოუწოდებს თავის მსმენელებს (მკითხველებს) გამოიკვლიონ საკუთარი აზროვნება, მისი ბუნება, ქიმია, სიჩქარე და შინაარსი. აზროვნება ადამიანის პრივილეგიაა. ეს არის აღქმის, ცოდნის, ცნობიერების ინსტრუმენტი. მრავალი ადამიანი ცდილობს, არ დარჩეს მარტო საკუთარ თავთან, რითაც ართმევს თავს უფრო შეგნებული არსებობის, ფიქრის და საკუთარი თავის, როგორც პიროვნებისა და როგორც სამყაროს შექმნის შესაძლებლობას. რაზე საუბრობდა დეკარტი და რის მინიშნებას ცდილობდა? რატომ უარყოფდა იგი თამამად ათეისტი მათემატიკოსის არსებობას? როგორ ჩავწვდეთ ჩვენს მდგომარეობას სამყაროში?

ავტორი: რეზო თაბუკაშილი სერია:იკითხე ქართული XXI   " ორმოცდაათ წელს გადაცილებულ გოგიას ბევრი მზე უნახავს. კარგიც მრავალი გადახდენია და მძიმედ მოსაგონარიც. ყველაფერი იყო - ასეთიც, ისეთიც, ბედნიერებით გაჩახჩახებული ბავშვობაც და სტუდენტობის წლებში ქეიფ-ქეიფ ხეტიალიც, ომიც და მშვიდობაც, ბზარებიანი და მოწყენილი, გაძნელებული ყოველდღიურობაც... გრძლად გაწელილმა დრომ და ჟამმა, თავისას რომ შვრება აჩქარებით, ძველი თამაშის წესებს რომ სპობს და ახალი ვერ გამოუძერწავს, ნაპრალებად დაუხეთქა სული. დაუკითხავად აკითხავს ცოცხალიც და მკვდარიც. ბევრი ნახა, ვინც გზაში მოიწყინა, ბოლოს არ დაელოდა და ჩაიხსნა თოკი „კარაბინიდან“, ერთხელ თვითონაც წაუცდა ხელი, მაგრამ პირველად უღალატა იარაღმა. საკუთარი აწვალებს გოგიას, ყოველ დილას წარსულის დაბრედვა უწევს მომავალზე ალესილი დანით, ახალ მუღამებს ეძებს ძველის დახმარებით. „მოულოდნელი ბედნიერების“ მოლოდინის სურნელი ახსოვს და გული მიუწევს ახლის საძებნელად... „რომელიც კაი ძველია, მაგრამ მუდამ საპოვნელად დამძახებელი“, ოღონდ ვერც ადრინდელი „კარგად მობერილი განწყობილებები“ და თითქმის ოცდაათი წელი ერთად ნაცხოვრები თავისი ქეთო ეთმობა, შვილების წინაშეც დანაშაულს გრძნობს... გამჩენი რომ არ ასვენებს, ის კაცია გოგია, ან თვითონ რომ ვერ ისვენებს, მაგრამ კარგი კაცია, ჩვენსას ამბობს, ჩვენსას გრძნობს, ამ ქვეყნისას, ამ ქალაქისას. იმ პლედში გახვეულმა უსახლკარო ქალმაც იცის, გოგია რომ კარგია. იმან კიდევ ბევრი რამე იცის, დაეჯერება. ორმოცდაათ წელს გადაცილებულ გოგიას ბევრი მზე უნახავს. კარგიც მრავალი გადახდენია და მძიმედ მოსაგონარიც. ყველაფერი იყო - ასეთიც, ისეთიც, ბედნიერებით გაჩახჩახებული ბავშვობაც და სტუდენტობის წლებში ქეიფ-ქეიფ ხეტიალიც, ომიც და მშვიდობაც, ბზარებიანი და მოწყენილი, გაძნელებული ყოველდღიურობაც... გრძლად გაწელილმა დრომ და ჟამმა, თავისას რომ შვრება აჩქარებით, ძველი თამაშის წესებს რომ სპობს და ახალი ვერ გამოუძერწავს, ნაპრალებად დაუხეთქა სული. დაუკითხავად აკითხავს ცოცხალიც და მკვდარიც. ბევრი ნახა, ვინც გზაში მოიწყინა, ბოლოს არ დაელოდა და ჩაიხსნა თოკი „კარაბინიდან“, ერთხელ თვითონაც წაუცდა ხელი, მაგრამ პირველად უღალატა იარაღმა. საკუთარი აწვალებს გოგიას, ყოველ დილას წარსულის დაბრედვა უწევს მომავალზე ალესილი დანით, ახალ მუღამებს ეძებს ძველის დახმარებით. „მოულოდნელი ბედნიერების“ მოლოდინის სურნელი ახსოვს და გული მიუწევს ახლის საძებნელად... „რომელიც კაი ძველია, მაგრამ მუდამ საპოვნელად დამძახებელი“, ოღონდ ვერც ადრინდელი „კარგად მობერილი განწყობილებები“ და თითქმის ოცდაათი წელი ერთად ნაცხოვრები თავისი ქეთო ეთმობა, შვილების წინაშეც დანაშაულს გრძნობს... გამჩენი რომ არ ასვენებს, ის კაცია გოგია, ან თვითონ რომ ვერ ისვენებს, მაგრამ კარგი კაცია, ჩვენსას ამბობს, ჩვენსას გრძნობს, ამ ქვეყნისას, ამ ქალაქისას. იმ პლედში გახვეულმა უსახლკარო ქალმაც იცის, გოგია რომ კარგია. იმან კიდევ ბევრი რამე იცის, დაეჯერება"

ავტორი: კრისტა ვოლფი მთარგმნელი: რუსუდან ღვინეფაძე სერია: ლიტერატურული ოდისეა გამომცემლობა: ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა ცნობილი გერმანელი მწერალი კრისტა ვოლფი (1929-2011 წწ) მრავალი პრესტიჟული ლიტერატურული პრემიის, მათ შორის, თომას მანის პრემიის ლაურეატია; განათლებით იგი არც კლასიკური ფილოლოგიის სპეციალისტი იყო და არც ძველი მსოფლიოს ისტორიისა, მაგრამ ტროელ ნათელმხილველ კასანდრაზე ჩაფიქრებული ნაწარმოების ხორცშესასხმელად საბერძნეთში გაემგზავრა, სადაც ინტერესით გაეცნო კრეტა-მიკენის კულტურის ძეგლებს, შეისწავლა მითოლოგია და არქეოლოგია. კრისტა ვოლფმა მითიური სიუჟეტი მხატვრულად გადაამუშავა და კასანდრას სახე მითიდან სოციალურ-ისტორიულ კოორდინატებზე გადმოიტანა.

ავტორი: ჰოლი სმეილი სერია: წლის ბესტსელერი მთარგმნელი: ლევან ინასარიძე "კასანდრა თავისებურად ხედავს სამყაროს, ფერებში. იქ უამრავი ფერია: კარგი ადამიანისა _ წითელი, ყვითელი, ნარინჯისფერი, ცუდის _ რუხი, ქვიშისფერი, შავი... მის სამყაროში საოცარი წესრიგია, განსხვავებით ჩვეულებრივისგან, სადაც ქაოსი, ხმაური, არეულობა და ხშირად სიყალბეა. მისი სიყვარულიც ფერადოვანია მათთვის, ვინც უყვარს, ვისაც ემეგობრება. ტყუილად როდი დაარქვეს კასანდრა _ მეფე პრიამოსის ქალიშვილივით, რომელიც მისგან უარყოფილმა აპოლონმა წინასწარმეტყველების ნიჭით დასაჯა, და რომლისაც არავის სჯეროდა, მასაც შეუძლია მომავლის განჭვრეტა და საოცარია, რომ მითოლოგიური კასანდრასგან განსხვავებით, მის საყვარელ ადამიანებს მისი სჯერათ... კასანდრა პენელოპე დენქუორთი ძლიერია და დიდი გულისტკივილისა თუ დანაკარგის ფასად მას აღიარებენ, რადგან სიყვარული და პატიება შეუძლია."

ავტორ: ჯონათან სვიფტი მთარგმნელი: ქეთი ქანთარია ჯონათან სვიფტი (1667-1745) - ირლანდიული წარმოშობის ბრიტანელი მწერალი, ,,გულივერის მოგზაურობის’’ ავტორი, იმავდროულად ბრწყინვალე სატირული ნიჭით იყო დაჯილდოებული. წინამდებარე კრებულში შესული ესეები პირველად ითარგმნა ქართულად. სვიფტის ანტი-კლერიკალური პათოსი, მისი შემაძრწუნებელი სოციალური სატირა და ირონია მმართველი ფენების მიმართ ამ ესეების დაწერიდან ოთხასი წლის შემდეგაც, სამწუხაროდ, არ კარგავს აქტუალობას.

ავტორი: ნინო ხარატიშვილი გერმანულიდან თარგმნა ნათია მიქელაძე-ბახსოლიანმა   „რა გგონია, მსოფლიოში ერთი თავისუფალი რუსი მაინც არსებობს? ვინმე, ვისაც ეს ღირსებია? ჩვენ თავისუფლებას დუმილითა და შეუმჩნევლობით მოვიპოვებთ, თუ არადა, სამუშაო ბანაკი ან, უკეთეს შემთხვევაში, ცხრა კვადრატული მეტრი საკანი გველოდება. ჩვენი თავისუფლება უმოქმედობა და აპათიაა, ან შიში. ამიტომაც ვართ მუდამ სხვისი თავისუფლების მიმტაცებლები, მუდამ სადღაც ვიჭრებით დაუპატიჟებელი სტუმრებივით და სხვისი თავისუფლების მისაკუთრებას ვცდილობთ, რადგან ყველა გვძულს, ვინც ჩვენნაირი არ არის. რადგან ვერ ვიტანთ, თუკი ვინმეს ის აქვს, რაც ჩვენ არასდროს გვქონია და არც არასდროს გვექნება. იცი, რატომ, ბორია? იცი, რატომაა ასე? იმიტომ, რომ ერთმანეთს ვხოცავთ – ისე, როგორც მაშინ, როცა სულ მოკლე დროით დიდი ხნის ნანატრი თავისუფლება გვეღირსა. საერთოდ არ შეგვიძლია თავისუფლება. არ გვინდა“.   ნინო ხარატიშვილი ამ წიგნში საბჭოთა იმპერიის ნანგრევებს შორის გაჩენილ პირდაღებულ უფსკრულებზე გვიყვება. გარემოზე, სადაც პერსონაჟები კლასიკური ტრაგედიისთვის დამახასიათებელი სიმძაფრით ეჯახებიან ერთმანეთს.   კატა ბავშვობისას გერმანიაში ემიგრირებული ქართველი გოგონას მეტსახელია, გენერალი კი, ზრდასრულ ასაკში ბერლინში საცხოვრებლად გადასული რუსი ოლიგარქის. ხოლო ის, ვინც ამ ორ ადამიანს აერთიანებს, ვის გამოც მათი გზები უცნაურად იკვეთება, ჩეჩენი გოგონაა, ნურა.   ნურას – მშობლიური ხეობიდან გაქცევაზე მეოცნებე გოგონას – ამბავი 1994-1996 წლებში მიმდინარე ჩეჩნეთის პირველი ომის ფონზე ვითარდება, კატა და გენერალი კი მოგვიანებით, ჩეჩნეთის მოვლენებიდან 20 წლის გასვლის შემდეგ ხვდებიან ერთმანეთს და ამ რომანისთვის სიმბოლური ნივთის, რუბიკის კუბიკის ნაწილებივით უცნაურად ირევა და ლაგდება მიზეზ-შედეგობრივი მოვლენები, პერსონაჟთა ქცევის ღია თუ ფარული მოტივებ

კატა კოტე სახლებს აშენებს და ყოველდღე ატარებს თავის ყვითელ ბულდოზერს. შეუერთდი და ნახე, როგორ აკეთებს საქმეს!

ავტორი: მარტოხელა   თუ წერის სტილთან და ტექნიკასთან ერთად ავტორი გაგრძნობინებს, რომ მის მიერ დაწერილი წიგნი სიმართლეა... რომ ეს ამბავი შენს ცხოვრებაშიც მომხდარა, ისევე როგორც სხვების ცხოვრებაში, მაშინ ეს ამბავი აუცილებლად უნდა მივიდეს მკითხველამდე. მკითხველმაც უნდა იგრძნოს, რომ მასავით სხვებსაც სტკენია, სხვების ცხოვრებაშიც იყო უიმედობა, დაცემა, აღდგომა, კათარზისი და, რაც მთავარია, სიყვარული. ეს პროცესი, მკითხველისთვის შვების მომგვრელია - ის იღებს გამოცდილებას და, ასევე, შვებისმომგვრელია - ავტორისთვისაც, ის ხომ უშურველად გასცემს ამ გამოცდილებას...

ავტორი: მედლინ რუ მთარგმნელი: ირაკლი სულაძე სერია: ლიბერთინს     "თავდაპირველად დადგენილი წესები ასეთი იყო: პირველი: მხატვარმა უნდა აირჩიოს გარდაცვლილისთვის ძვირფასი საგანი. მეორე: საკუთარი არჩევნის მიმართ მხატვარს არ უნდა გაუჩნდეს არც დანაშაულის და არც სინანულის გრძნობა. მესამე და ყველაზე მნიშვნელოვანი: საგანს ძალა არ მიენიჭება მანამ, სანამ სისხლით არ დაიფარება, ხოლო რაც უფრო უდანაშაულო ადამიანის იქნება ის, მით მეტად მძლავრი აღმოჩნდება შედეგი.

ავტორი: ბაქარ ქავთარაძე გამომცემლობა: სულხან - საბა  ორბელიანის უნივერსიტეტის გამომცემლობა

ავტორი: ჯორდი სიერა ფაბრა მთარგმნელი: თინა ბატიაშვილი სერია: მოსწავლის ბიბლიოთეკა ადრიანი გაზაფხულის ერთ მშვენიერ დღეს, თოჯინა სახელად ბრიჯიდა სამოგზაუროდ წავიდა. თოჯინამ მთელი მსოფლიო მოიარა: ლონდონი, პარიზი, ვენა, გადაიარა საჰარის უდაბნო და ინდოეთამდეც ჩავიდა, ჩინეთის დიდი კედელი დალაშქრა, საჰაერო ბურთით ჰიმალაის მთებს გადაუფრინა, ბოლოს კი აფრიკამდეც ჩააღწია. ბრიჯიდას მოგზაურობა ბერლინში მდებარე სტეგლიცის პარკში ზუსტად ასი წლის წინ, 1923 წლის გაზაფხულზე დაიწყო, როდესაც მწერალი ფრანც კაფკა გოგონა ელსის დაუმეგობრდა და ყველაზე დაუვიწყარი თავგადასავალი უსახსოვრა. ეს სათამაშოს ისტორია ესპანელი საბავშვო მწერლის, ჯორდი სიერა ფაბრას ერთ-ერთ საუკეთესო ნაწარმოებადაა მიჩნეული და მეგობრობის, თავისუფლების, სიკეთისა და თანაგრძნობის ჩინებულ მაგალითს წარმოადგენს.  

ავტორი: ჰარუკი მურაკამი მთარგმნელი: თამარ სუბელიანი გამომცემლობა: ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა ყდა: რბილი  ჰარუკი მურაკამის რომანი „კაფკა პლაჟზე“ 2002 წელს გამოიცა და სხვადასხვა პრემიებთან ერთად, 2005 წელს ფრანკფურტის წიგნის ბაზრობაზე საუკეთესო ახალგაზრდული წიგნის ჯილდოც მოიპოვა. კაფკა თამურა თხუთმეტი წლის მოზარდია, უსმენს Radiohead-ს და ჯონ კოლტრეინს. ერთ დღეს გადაწყვეტს, სახლიდან გაიქცეს, რათა თავი დააღწიოს მამას, რომელმაც ბავშვობაში უწინასწარმეტყველა, მე მომკლავ, დედასთან და დასთან კი სქესობრივ კავშირს დაამყარებო. კუნძულ სიკოკუზე გადახვეწილი მოზარდი ბიბლიოთეკაში დაიდებს ბინას, პარალელურად კი იმავე კუნძულისაკენ ზებუნებრივი ძალებით დაჯილდოებული ბატონი ნაკატა მიემართება. ყოფითი დეტალებით აღსავსე ამ ნაწარმოებში პერსონაჟების ბედზე დიდ გავლენას ახდენენ გასაოცარი ძალები და… კატები

ავტორი: მოასირ სკლიარი მთარგმნელ(ებ)ი  ზაზა ჭილაძე სერიის დასახელება ET CETERA ბრაზილიელი მწერლის, მოასირ სკლიარის (1937-2011) რომანი „კაფკას ლეოპარდები“ ახალგაზრდა ებრაელის, ბენიამინ კანტაროვიჩის, მეტსახელად „თაგუნას“, თავშესაქცევ ამბავს მოგვითხრობს. ლევ ტროცკისთან შეხვედრაზე მეოცნებეს ბედისწერა დიდ თავსატეხს უმზადებს: მის ხელში თავად ფრანც კაფკას ხელნაწერი აღმოჩნდება, რომელსაც გასაღები უნდა მოარგოს.     1916 წლის ზამთარია. გათოშილი, თავგზააბნეული ბენიამინ კანტაროვიჩი პრაღის ქუჩებში დაეხეტება და მინიშნებებს ეძებს… წიგნში მოულოდნელობა მოულოდნელობას ენაცვლება, მთავარ გმირს კი ისღა დარჩენია, ჰრადშინის ციხესიმაგრის უკან, ალქიმიკოსების ქუჩაზე, ფრანც კაფკას პატარა ოთახს მიადგეს და კარზე დააკაკუნოს.

ავტორი: ფრანც კაფკა მთარგმნელი: რუსუდუან ღვინეფაძე სერია: მსოფლიო კლასიკა გამომცემლობა: ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა ყდა: მაგარი    

ავტორი: გურამ პეტრიაშვილი ილუსტრატორი: თაკო ბაქრაძე გამომცემლობა: ინტელექტი

ავტორი: საბა სავანელი გამომცელობა: ინტელექტი

ავტორი: დონ დელილო მთარგმნელი ეკატერინე სუმბათაშვილი   დონ დელილო თანამედროვე ამერიკელი მწერალია, რომელმაც ეს წიგნი 11 სექტემბრის მოვლენებს მიუძღვნა. „კაცი, რომელიც ვარდება“ ყველაზე მასშტაბურ და სასტიკ ტერორისტულ აქტზე შექმნილი თანამედროვე მხატვრული ტექსტია. 11 სექტემბრის ნიუ-იორკი – არა მხოლოდ ტერაქტის თავზარდამცემი წუთებია, არამედ ქალაქის ცხოვრება „თვითმფრინავების მოფრენამდე“ და შემდეგ. საბედისწერო დღე სხვადასხვა ადამიანის თვალითაა დანახული, აღქმული, შეფასებული და განცდილი. მკითხველი მრავალ პერსონაჟს აკვირდება და ისტორიის გარდამტეხ მოვლენას ნიუიორკელი ცოლ-ქმრის, მათი ვაჟის, ინტელექტუალი ბებიის, ევროპელი კოლექციონერის, ალცჰაიმერით დაავადებულთა წრის წევრების, მოზარდი და-ძმის, მანჰეტენელი ქალის, პოკერის მოთამაშეების, ტერორისტებისა და მათი ლიდერების ცხოვრების გზებით უახლოვდება. ბიოგრაფიების, ღირებულებებისა და პერსონაჟების შინაგანი სამყაროების ეს მრავალფეროვნება დაუვიწყარ შთაბეჭდილებას ქმნის. რომანის ბოლოს კი ჯოჯოხეთის შუაგულია – ტერაქტის ეპიცენტრი. ავტორი პირველი შეჯახების მოწმეებად გვაქცევს და იმ ასობით ადამიანს შორის ჩაგვაყენებს, მაღალი სართულებიდან კიბით რომ ცდილობენ დაშვებას. ... თუმცა სხვები ფანჯრიდან ვარდნას ამჯობინებენ. 11 სექტემბრის ხსოვნის სიმბოლო რომანში სწორედ ესაა – ადამიანი, რომელიც ვარდება – გაცოცხლებული წამი ცნობილი ფოტოსურათიდან, რომელსაც 11 სექტემბრის შემდეგ მთელმა მსოფლიომ Falling Man უწოდა. სიუჟეტი მძაფრია, თხრობის მანერა – ცოცხალი, რაც მკითხველს წიგნში აღწერილი მოვლენების უშუალო მონაწილედ აგრძნობინებს თავს

ავტოი: ერიკ-ემანუელ შმიტი     შარლერუაში, პატარა ბელგიურ ქალაქში მომხდარმა სისხლიანმა ტერაქტმა ყველაფერი თავდაყირა დააყენა. ეკლესიის პარმაღზე დატრიალებულმა ტრაგედიამ უამრავი უდანაშაულო ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა. აფეთქების ავტორებად რელიგიურ ფანატიკოსებს მოიაზრებენ. ოგიუსტენი, უსახლკარო ახალბედა ჟურნალისტი, რომელსაც ძლივს ეღირსა სამუშაო ადგილობრივ გაზეთში, მოვლენების ეპიცენტრშია და გადაწყვეტს, ჟურნალისტური გამოძიება წამოიწყოს. გამოძიება კი ალბათ არ გაუჭირდება, ის ხომ უნიკალური ნიჭითაა დაჯილდოებული – შეუძლია ადამიანების გარშემო მოფარფატე პაწაწინა არსებები შეამჩნიოს. ვის ხედავს ოგიუსტენი? – ანგელოზებს? დემონებს? გარდასულ დღეთა მოგონებებს თუ მიცვალებულებს, საკუთარ სვე-ბედს რომ ვერ შერიგებიან? იქნებ სულაც ჭკუიდან შეიშალა? ან იქნებ თავადაა ის ბრძენი, რომელსაც სხვათა სიგიჟის გაშიფვრა ძალუძს?.. ერიკ-ემანუელ შმიტი მისთვის დამახასიათებელი თხრობის ორიგინალური სტილით ადამიანის სულის საიდუმლოებათა კვლევას განაგრძობს.

სერია: NONFICTION ავტორი: ოლივერ საკსი მთარგმნელი: თამარ ლომიძე   წიგნში „კაცი, რომელსაც ცოლი ქუდი ეგონა“ ცნობილი ბრიტანელი ნევროლოგი, ოლივერ საკსი (1933-2015) აღწერს უჩვეულო შემთხვევებს მისი კლინიკური პრაქტიკიდან. მაგალითად, განათლებული, იუმორით აღსავსე მუსიკის მასწავლებლის ამბავს, რომელსაც ვიზუალური აგნოზია განუვითარდა და სახეებისა და საგნების ცნობის უნარი დაკარგა, მიუხედავად იმისა, რომ მკაფიოდ ხედავდა მათ, ან ამერიკელი მეზღვაურის შემთხვევას, რომელიც, ამნეზიის გამო, ათწლეულების შემდეგაც დარწმუნებული იყო, რომ ისევ 1945 წელი იდგა, ფლოტში მსახურობდა და ომი ახლახან დასრულებულიყო, მთვარიდან გადაღებული დედამიწის ფოტოს ნახვისას კი ეგონა, რომ უხეიროდ ეხუმრებოდნენ. ტვინის ამა თუ იმ უბნის დაზიანების მქონე ოცზე მეტი პაციენტის დაუჯერებელი ისტორიები ბევრ სამეცნიერო ნაშრომზე უკეთ გვიამბობს ადამიანის ფსიქიკისა და სულის (სიტყვა, რომელსაც საკსი, ბევრი კოლეგისაგან განსხვავებით, არ ერიდება) სიღრმეებზე.

ავტორი: ფედერიკ ბაკმანი სერია: წლის ბესტსელერი   ფრედრიკ ბაკმანი შვედი მწერალი და ბლოგერია. ახალგაზრდობაში ღვთისმეტყველებას სწავლობდა, მაგრამ მიატოვა და სატვირთოს მძღოლობა არჩია, მერე ჟურნალისტობა... ამ წიგნის პერსონაჟი მის ბლოგში დაიბადა _ ათას მკითხველზე მეტმა ხმა მისცა, რომ დაწერილიყო რომანი კაცზე, სახელად უვე. უვე ყველა ჩვენგანისთვის ნაცნობია _ ის ჩვენი ნათესავია, მეზობელი, მეგობარი... აუტანელი ხასიათი აქვს, ადამიანები არ უყვარს... ასე გვგონია, სანამ კარგად გავიცნობთ... და ერთ მშვენიერ დღეს აღმოვაჩენთ, რომ მას დიდი და კეთილი გული აქვს. ხელმარჯვეც არის. რა ქნას, თუ ვერ იტანს უგერგილო, უქნარა ადამიანებს! უბრალოდ, მას წესრიგი უყვარს _ ყველაფერში... სიტყვაძუნწიც არის, სამაგიეროდ, გაჭირვებაში არავის მიატოვებს. რა საჭიროა ლაქლაქი, ზნეობასა და ადამიანობაზე ლაპარაკი?! მთავარია, საქმე... და ისიც ეხმარება ყველას, უპატრონო კატაც შეიფარა, მართალია, ბუზღუნ-ბუზღუნით, მაგრამ მაინც... იმიტომ, რომ მას ცხოველებიც უყვარს. ასეთია უვე _ მარტოსული დიდი ადამიანი.

ავტორი: ილია ჭავჭავაძე

ავტორი:  აურობინდო შრი მთარგმნელი: დათო აკრიანი   დიდი ინდოელი რელიგიური ფილოსოფოსის, მისტიკოსისა და პოეტის, შრი აურობინდოს „კაცობრიობის ციკლი“ ფსიქოლოგიური კუთხით იკვლევს საზოგადოების განვითარების ცალკეულ ეტაპებს. ავტორი გამოყოფს კაცობრიობის ევოლუციის ხუთ ფსიქოლოგიურ ფაზას. ამ განვითარების ბოლო საფეხური, აურობინდოს აზრით, არის სულიერების ეპოქა, რომელშიც უნდა მოხდეს არა მხოლოდ ცალკეული ინდივიდების, არამედ მთელი საზოგადოების „განსულიერება“ (სპირიტუალიზება).

ავტორი: არჩილ ქიქოძე სერია: რჩეული მოთხრობები გამომცემლობა: ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა  

ეს პატარა მოთხრობები, ჩანაწერები, ავტორის აღსარებაა და ნამდვილი, გულწრფელი აღსარების მსგავსად, მათ შვება მოუტანეს მას. "ახალი არაფერი გამიკეთებია - იმ ამბებსა და დემონებზე, რომელთა შესახებაც ვეცადე დამეწერა, უკვე ძალიან ბევრი დაწერილა და ძალიან ბევრიც კიდევ დაიწერება, რადგან ისინი მუდმივად ჩვენი თანმდევნი არიან: აბსურდი, ფატალიზმი, თვითმკვლელობასთან შეთამაშება, გარდაუვალი სიკვდილისთვის თვალის გასწორების მცდელობა, სინანული, დარდი და იმედი... რომელიც, როგორც ვიცით, უკანასკნელი კვდება."