თავისუფლების შესახებ

ავტორი: არჩილ ჯორჯაძე ყდა: რბილი

ავტორი: ჯონ სტიუარტ მილი მთარგმნელი : დიმიტრი უჩანეიშვილი ჯონ სტიუარტ მილი (1806-1873) – ინგლისელი ფილოსოფოსი და ეკონომისტი. იყო იერემია ბენტამის მოწაფე. განიცადა ჯ. ბერკლის, ო. კონტის, დეივიდ რიკარდოსა და დეივიდ იუმის გავლენა. იყო პოზიტივიზმისა და უტილიტარიზმის მიმდევარი.  1879 წელს ჯ.ს. მილმა გამოაქვეყნა თხზულება სახელწოდებით „სოციალიზმი“, რომელშიც თავმოყრილია მისი არგუმენტები სოციალური წესრიგის, თავისუფლებისა და პოლიტიკური ეკონომიის შესახებ, ისევე, როგორც საზოგადოებრივი მოწყობისა კომუნისტურ წყობილებაში. წიგნმა უდიდესი გავლენა იქონია პოლიტიკურ სისტემებზე მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. თხზულება „ქალთა დაქვემდებარება“ კი 1869 წელს გამოქვეყნდა. ავტორი მასზე მეუღლესთან, ჰარიეთ ტეილორ მილთან, ერთად მუშაობდა. ნაშრომში გადმოცემული არგუმენტები სქესთა შორის თანასწორობის შესახებ იმ დროის ევროპის ტრადიციულ ნორმებთან წინააღმდეგობაში იყო. „ქალთა დაქვემდებარება“ დღემდე ითვლება ფემინისტური ლიტერატურის კლასიკად.

ავტორი: სტივ ბრიუსი მთარგმნელი: ლაშა გველესიანი სერია: ძალიან მოკლე შესავალი ბრძნული, ინფორმაციული და თავშესაქცევი. ყველამ, ვისთვისაც ეს დარგი ახალია, სოციოლოგიის გაცნობა ამ წიგნით უნდა დაიწყოს“. პროფესორი გორდონ მარშალი, ბრიტანეთის აკადემიის წევრი „სტივ ბრიუსი შესანიშნავი მეგზურია: დარგს იცნობს, იცის , რა არის მნიშვნელოვანი და ისიც, ამბავ ს როგორ მოჰყვეს. იშვიათ შედეგს ვიღებთ: წიგნს სოციოლოგიაზე, რომელსაც ხელიდან ვერ გააგდებთ“. დევიდ ვოუსი, ლონდონის საუნივერსიტეტო კოლეჯი სოციალური კლასის, დანაშაულისა და ნორმიდან გადახრის, განათლების, ბიუროკრატიზმის, რელიგიური და პოლიტიკური დაყოფის კვლევებზე აგებული ეს „ძალიან მოკლე შესავალი“ გვიხსნის სოციოლოგიის ფუნდამენტურ პრინციპებს, თან ითვალისწინებს, როგორ აყალიბებს ინდივიდს საზოგადოება და პირიქით. ამ ახალ გამოცემაში სტივ ბრიუსი აზუსტებს სოციოლოგიის, როგორც დარგის ბუნებას. იცავს რა „მეცნიერებას“ საკუთრივ სოციალურ მეცნიერებებში, ავტორი ამტკიცებს: ვიდრე სოციოლოგიას განსაზღვრავს ახალი დღის წესრიგი და იდეები, არა მხოლოდ შესაძლებელი, არამედ აუცილებელიცაა ობიექტური, მიუმხრობელი სოციალური ანალიზი. სტივ ბრიუსი საერთაშორისოდ აღიარებული რელიგიის სოციოლოგია. 1978-1991 წლებში ასწავლიდა ქუინსის უნივერსიტეტში, ბელფასტში. 2001 წლიდან აბერდინის უნივერსიტეტში სოციოლოგიის პროფესორია. 2003 წელს ბრიტანეთის აკადემიის, 2005 წელს კი ედინბურგის სამეფო საზოგადოების წევრად აირჩიეს. სტივ ბრიუსი რამდენიმე წიგნის ავტორია, მათ შორისაა: „სეკულარული ამარცხებს სულიერს“ (ოქსფორდის უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 2017), „ბრაიან უილსონის რელიგია სეკულარულ საზოგადოებაში: 50 წლის შემდეგ“ (ოქსფორდის უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 2016), და „შოტლანდიელი ღმერთები: რელიგია თანამედროვე შოტლანდიაში“ (ედინბურგის უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 2014)

ავტორი: ჯონ სტიუარტ მილი მთარგმნელი : დიმიტრი უჩანეიშვილი ჯ.ს. მილის „სოციალიზმი“ მნიშვნელოვანწილად არის მარქსიზმის თეორიის პრაქტიკაში დანერგვის ვიზუალიზაციის ერთ-ერთი ადრეული მცდელობა. სოციალისტური აზროვნების ამ ადრეულ ეტაპზეც კი მილი აცნობიერებს, რომ პროლეტარიატისთვის სიმდიდრის განაწილება განაპირობებს რუტინულ მუშაობას, სადაც არც მოტივაციაა და არც სწრაფვა, თუმცა ის ვერ აცნობიერებს, რომ რუტინული მდგომარეობა სამუშაოს ხარისხს შეამცირებს. მეორე მხრივ, მილი ხვდება, რომ საკუთრების ეს თანასწორობა შეიძლება საჭირო გახდეს მართვის უნარების დეფიციტის გამო, რადგან არ არსებობს დამატებითი ბონუსები მენეჯერებისთვის. ამასთან, ის ცვლის მდგომარეობას იმის ვარაუდით, რომ ისინი, ვისაც მართვის უნარი გააჩნია, საბოლოოდ პასუხისმგებლობას იღებენ საზოგადოების ჯამური სიკეთისთვის, რომელიც თავიანთი თავისთვის სიკეთესაც მოიცავს. მილს აქ ორი მომენტი აქვს მხედველობიდან გამორჩენილი: ერთი, რომ ადამიანებს, მათ შორის ყველაზე იდეალ6 ისტურებსაც, არაფრის კეთების მიდრეკილება აქვთ ანაზღაურების გარეშე, იქნება ის ემოციური თუ ფულადი; მეორე, მაშინაც კი, თუ ეს ქმედითი ლიდერი გადაწყვეტს პასუხისმგებლობის აღებას, ვინ იტყვის, რომ, სავარაუდოდ, ნაკლებად ქმედუნარიანი საზოგადოება მიიღებს მის ხელმძღვანელობას? მილის სიძნელე, ან, გნებავთ, უპირატესობა, ის არის, რომ ის ყოველთვის ცდილობს და, როგორც წესი, ახერხებს ნებისმიერი საკითხის ორივე მხარის დანახვას. ის სოციალიზმის ერთობ დამაჯერებელ არგუმენტს გვთავაზობს და აშკარად დიდ სიმპათიას გამოხატავს მუშათა კლასის მიმართ. შემდეგ იგი განიხილავს სოციალიზმისა და კომუნიზმის სხვადასხვა სახეობების ყოვლისმომცველ ჩამონათვალს და ერთობ საფუძვლიანად აკრიტიკებს თითოეულს. ის ხვდება, რომ რაოდენ იდეალისტურიც არ უნდა იყოს სოციალური თეორიები, ისინი მცდარია, როგორც ნებისმიერი პოლიტიკური თეორია. როგორც ჩანს, ის ადამიანის ბუნების ზოგიერთ სისუსტესაც აცნობიერებს, რისი თქმა ყველა პოლიტიკურ მოაზროვნესა თუ მწერალზე არ შეიძლება.